Choć Mozart słynął z niegasnącej inwencji i niezwykłego tempa przygotowywania nowych kompozycji, to – podobnie jak inni twórcy – również i on sięgał niekiedy po swoje starsze utwory, by wykorzystać je w nowych kontekstach. Kantata Davide penitente stanowi szczególny rodzaj tego typu opracowania. W tym przypadku Mozart nie tyle zainspirował się wcześniej napisanym fragmentem, co dosłownie przekopiował muzykę z dwóch uprzednio ukończonych części mszalnych (Kyrie i Gloria z Mszy c-moll KV 427), dodając do nich całkiem nowy włoski tekst, a także uzupełniając o dwie arie i finałową kadencję. Należy jednak podkreślić, że wiedeńska publiczność zebrana na prawykonaniu dzieła w 1785 roku podczas charytatywnego koncertu zorganizowanego przez Wiener Tonkünstler-Societät, nie mogła znać mszalnego pierwowzoru dzieła. Kompozycja została znakomicie przyjęta i była jeszcze wielokrotnie wykonywana w kolejnych latach.
W jakże odmiennej sytuacji znajduje się dzisiejsza publiczność – wszak Wielka Msza c-moll stanowi jedną z najbardziej znanych kompozycji religijnych wiedeńczyka. Istnieje zatem ciekawa możliwość wsłuchania się w brzmienie tej samej tkanki muzycznej opatrzonej przez samego kompozytora różnoraką treścią, w dwóch różnych językach. Podczas dzisiejszego wydarzenia zabrzmi wybrana przez Mozarta włoska parafraza biblijnych psalmów Dawidowych, którą sporządził w połowie XVIII wieku poeta i muzyk – Saverio Mattei.
Swoistym muzycznym wprowadzeniem będzie utrzymane w tonacji d-moll – uroczyste Kyrie KV 341, które niegdyś uważane było za jeden z pierwszych utworów napisanych przez Mozarta w Monachium. Dziś utwór datowany jest raczej na ostatnie lata życia Mistrza, a jego wzniosły charakter skłania do szczególnego rodzaju zadumy.
źródło: Polska Opera Królewska