Wyniki wyszukiwania w serwisie Kultura

Niesparowane skarpetki to jedna z tych zagadek codzienności, której nikt nie umie w pełni rozwiązać. Przychodzimy więc z pomocą. Mamy winowajcę: dziura pod pralką! To stamtąd Skarpetki wyruszają w świat. To tą drogą trafiają na statki, castingi do filmów, zostają detektywami, a nawet królewskimi doradcami. Nic dziwnego, że skoro mają takie możliwości, to wybierają pasjonujące przygody zamiast spędzania czasu w naszych ciasnych butach. Bestsellerowe, ukochane przez dzieci i rodziców,...

Człowiek, aby móc wykonać swoje pierwsze kroki, uczy się łapać równowagę – stać na dwóch nogach. Później robi to nieustannie – nie tylko w ciele, ale także w przeżywaniu swoich emocji, w budowaniu relacji ze światem, w tworzeniu własnego kosmosu. Umiejętność przeżywania i uwalniania różnych emocji, przyjemnych i nieprzyjemnych, pozwala zyskiwać równowagę. Inspiracji w powstawaniu spektaklu były zabawy przedmiotami codziennego użytku, także tymi starymi, którymi bawią się dzieci (i bawili się...

Niesparowane skarpetki to jedna z tych zagadek codzienności, której nikt nie umie w pełni rozwiązać. Przychodzimy więc z pomocą. Mamy winowajcę: dziura pod pralką! To stamtąd Skarpetki wyruszają w świat. To tą drogą trafiają na statki, castingi do filmów, zostają detektywami, a nawet królewskimi doradcami. Nic dziwnego, że skoro mają takie możliwości, to wybierają pasjonujące przygody zamiast spędzania czasu w naszych ciasnych butach. Bestsellerowe, ukochane przez dzieci i rodziców,...

Spektakl taneczny do muzyki sławnego francuskiego kompozytora, Erika Satie, i do kompozycji fortepianowych Rafała Kulczyckiego. W przystępny i intrygujący dla małego widza sposób wprowadza dzieci w świat muzyki poważnej i sztuki tańca. A także uczy, że ciekawe opowieści można snuć niekoniecznie przy pomocy słów. Jest to historia o zimie - ale takiej, której nie ma. Na szczęście, dzięki odrobinie wyobraźni, można wyczarować zimę prawie z niczego. Dwójka bohaterów spektaklu “Hu hu ha!” ma...

Człowiek, aby móc wykonać swoje pierwsze kroki, uczy się łapać równowagę – stać na dwóch nogach. Później robi to nieustannie – nie tylko w ciele, ale także w przeżywaniu swoich emocji, w budowaniu relacji ze światem, w tworzeniu własnego kosmosu. Umiejętność przeżywania i uwalniania różnych emocji, przyjemnych i nieprzyjemnych, pozwala zyskiwać równowagę. Inspiracji w powstawaniu spektaklu były zabawy przedmiotami codziennego użytku, także tymi starymi, którymi bawią się dzieci (i bawili się...